Dag Suriname

AMSTERDAM -  Ons Suriname-avontuur zit erop. Eerder dan gepland zijn we terug in Nederland, een jaar vol mooie herinneringen en nieuw ontstane vriendschappen met ons meenemend.
 
Hoewel het ook weer lekker is om in eigen land terug te zijn, heeft Suriname een onuitwisbare indruk op ons achtergelaten. Het was fantastisch om een jaar te wonen en werken in een totaal ander land met zijn eigen cultuur en gewoonten.
 
Zoals wellicht te verwachten was, heeft vooral het ongerepte Surinaamse tropische regenwoud onze harten gestolen. De uitgestrekte mysterieuze jungle is werkelijk overweldigend. Voor wie last heeft van stress, zou ik een tripje door het oerwoud meteen aanraden. Als je ziet hoe eenvoudig de binnenlandbewoners leven (wat rijst en groente verbouwen, beetje vissen), ga je je vanzelf aanvragen waar je je nu eigenlijk allemaal druk om maakt.
 
Maar ook het leven in Paramaribo is fascinerend en gaan we zeker missen. Want slenteren door de Centrale Markt vol met kraampjes met groenten, fruit en vis en waar het iedere dag een drukte van belang is, is er nu niet meer bij. Ook een biertje drinken aan de Waterkant of voor een appel en een ei een heerlijke maaltijd nuttigen bij een van de vele Warungs is verleden tijd.
 
En hoewel het verkeer in Paramaribo vaak een crime is, zal ik ook de kleurrijke, luid toeterende, asociaal rijdende bussen, gaan missen. Datzelfde geldt voor de bootjes, waarmee we regelmatig de Surinamerivier overstaken en waar we ook eens van heel dichtbij dolfijnen mee gingen spotten.
 
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de persoonlijke dingen, zoals ons huis, de ontstane vriendschappen, Fiens schooltje en onze lieve Javaanse oppasdames Wagyem en Roewet, die Jaap wel 3x per dag lieten "baden” en Fien keer op keer van tientallen vlechtjes voorzagen.
 
En dan zijn er natuurlijk ook nog de dingen, waar we helaas niet aan toe zijn gekomen. Zo had ik heel graag naar de parende reuzenschildpadden gaan kijken. En ook ben ik bijvoorbeeld nooit in Nickerie in het westen van het land geweest. Maar wie weet, komt het daar ooit nog eens van.
 
Wat ik echter het allerminste ga missen aan Suriname, zijn de vele miljarden muskieten. Toen ik een jaar geleden tijdens de korte regentijd in Suriname aankwam, was er werkelijk een muskietenplaag en zat ik onder de bultjes. En probeer daar maar eens vanaf te blijven! Mij lukte dat in ieder geval niet en ik heb er dan ook paar littekentjes op mijn benen aan over gehouden.
 
Afijn, nu gaan we dus weer ons leventje oppakken in Nederland. Om maar meteen aan de kou te wennen, zijn we op nieuwjaarsdag naar Scheveningen getogen. De duik in de Noordzee was fris, maar te doen.
 
We zijn heel benieuwd wat 2011 ons gaat brengen. Samen met het Suriname-avontuur komt echter aan deze blog voor Vrouw nu een einde, dus zeg ik mijn trouwe lezers gedag. Verder wens ik iedereen een heel gelukkig Nieuwjaar, vol liefde en gezondheid.
 
De Telegraaf, Vrouw blog 4 januari 2011