Integratie

AMSTERDAM - Als je in Nederland wilt wonen, dan moet je je aanpassen. De Nederlandse taal spreken, hoofddoekje afdoen, klompen aantrekken en spruitjes eten. Of in ieder geval word je geacht te integreren. En tjonge jonge is dat nou zo'n opgave?
 
Gezien de grote schare Wilders-aanhangers zou je denken van wel en ook ikzelf vloog nog wel eens kort door de bocht.
 
Maar toen woonde ik ineens in Suriname. En wel te verstaan op Palm Village. Niet tussen het "gewone” volk in een wijk van Paramaribo, maar op een met hekken en beveiliging omgeven villacomplex. Veel buren komen ook uit Nederland. Ze zijn ons koude kikkerlandje zat, maar elkaar toch kennelijk nog niet. Want wat doen wij hier allemaal ver van huis? Juist ja, we kruipen het liefst op elkaars schoot.
 
Natuurlijk eten we roti en saoto soep, maar het is ook wel heel prettig om wekelijks even bij een van de grote "Nederlandse” supermarkten in Paramaribo langs te rijden. Kun je binnen meteen weer even socializen met je landgenoten en je kunt tenminste weer eens gewoon bloemkool en Calvé-pindakaas op tafel zetten. Je schrikt je alleen lam bij de kassa, want ja de prijzen voor die Hollandse producten zijn absurd. Maar ja, zolang de gek het ervoor geeft… Geef ze eens ongelijk!
 
En dan zitten we ook nog met z'n allen bij hét hotel van Paramaribo: Torarica. Heb je er geen kamer, dan minstens een abonnement op sportschool en zwembad. En van Torarica loop je gezellig naar café Het Vat. Het is dat de temperatuur je vertelt dat je niet in Nederland bent, maar anders zou je je even goed op een terrasje in Amsterdam kunnen wanen.
 
Zijn wij nu geïntegreerd? Zo klinkt het niet echt hè. Wat nog wel voor ons pleit, is dat wij sinds kort een vogeltje in een kooitje hebben. En wil je er een beetje bij horen, is dat wel echt een must. Overal zie je Surinamers met hun vogelkooitjes lopen of zelfs mee op de bromfiets rijden. Een vogel is hier wat in Nederland een hond is: je beste vriend en die neem je dus mee uit. Je hond daarentegen is slechts voor de bewaking en mag ook niet in huis komen.
 
En daar gaat het dus opnieuw mis. Wij stoppen onze honden onder het eten gerust een stukje vlees toe en als ze bij ons op de slaapkamer willen liggen, geen probleem. Integreren? Zo makkelijk is het nog niet.
 
De Telegraaf, Vrouw blog 25 maart 2010