Dierenleed
Baby en César. Twee Surinaamse honden, met beiden een baasje dat verknocht aan hen was. Ze zijn er niet meer. Allebei vergiftigd door gewetenloze criminelen, die Paramaribo al weken in de ban houden. Ze gooien "iets lekkers” voor de hond over het hek, wachten tot het dier bezwijkt en slaan vervolgens hun slag. Tientallen baasjes zijn hun trouwe viervoeters op deze manier kwijtgeraakt.
Het enige positieve van het verhaal is dat hierdoor nu eindelijk het dierenwelzijn in Suriname op de kaart lijkt te komen. Zo gingen deze maand voor de allereerste keer mensen in Paramaribo de straat op voor het verbeteren van het welzijn van dieren. Met teksten als "Stop de massale vergiftiging van onze huisdieren!” en "Stop het dierenleed in ons land” togen zij richting het parlement, waar zij een petitie en handtekeningen aanboden aan de voorzitter.
De belangrijkste eis: een verbod op de import, verkoop en het bezit van het landbouwgif Furodan. Negen van de tien vergiftigde honden blijken hiermee te zijn vermoord. Tot op heden is het voor criminelen een fluitje van een cent om hieraan te komen omdat het gewoon vrij verkrijgbaar is.
De parlementsvoorzitter beloofde aan de demonstranten om er werk van te gaan maken. Datzelfde gold voor een petitie waarin aandacht werd gevraagd voor de erbarmelijke leefomstandigheden van andere dieren in het land.
Een uniek moment, aangezien dieren in Suriname tot op heden geen enkele rechten kennen. Een waardig afscheid kennen veel dode honden hier niet. Vaak worden ze platgereden in het wegdek tot er niets meer van hen over is, omdat niemand de moeite neemt om het dier weg te halen.
Maar het zijn niet alleen de honden die ‘honds’ worden behandeld. Neem bijvoorbeeld de papegaaien; die zitten vaak met z´n dertigen in een klein hokje op elkaar gedrukt te wachten om verkocht te worden.
En dan is er nog de afschuwelijke verkoop van kleine, nog levende kaaimannen. De wilde beesten, die een delicatesse vormen, worden met vastgebonden bek aangeboden langs de kant van de weg.
En dan is er nog de afschuwelijke verkoop van kleine, nog levende kaaimannen. De wilde beesten, die een delicatesse vormen, worden met vastgebonden bek aangeboden langs de kant van de weg.
Met daarbij opgeteld de uitgemergelde koeien, die in de brandende zon staan en de geitjes, die zijn vastgebonden aan paaltjes zo dicht langs de weg dat ze ieder moment kunnen worden doodgereden, lijkt het inderdaad hard nodig dat er wat gaat gebeuren.
Hopelijk is de zinloze dood van Baby en César en de andere vergiftigde honden dan toch nog ergens goed voor geweest.
De Telegraaf, pagina Buitenland 6 december 2010